Συμπληρώθηκαν 23 χρόνια από τον επικό θρίαμβο του Παναθηναϊκού επί της Γιουβέντους και ανατρέχουμε στην ανεπανάληπτη βραδιά των «πρασίνων».
Το εκπληκτικό φάουλ του Σόουζα, οι φανταστικές ντρίμπλες του Λυμπερόπουλου, το γκολ και τα δάκρυα του Βαζέχα, το κολασμένο ΟΑΚΑ και το fair play στη «Μεγάλη Κυρία»…
Εικόνες μιας αξέχαστης «πράσινης» παράστασης, με καλεσμένη το μεγαθήριο του Ντελ Πιέρο, του Ινζάγκι και του Φεράρα.
Ο Παναθηναικός στις αρχές των 00s ήταν μια σκληρή, δυσκολοκατάβλητη ομάδα που κοίταζε στα μάτια οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα. Έχοντας στις τάξεις του παίκτες όπως ο Νικοπολίδης, ο Καραγκούνης και ο Μπασινάς. Διέθετε την αφρόκρεμα των Ελλήνων ποδοσφαιριστών, ενώ ξένοι όπως οι Χένρικσεν και Βαζέχα ανέβαζαν κατακόρυφα την ποιότητα.
Αντιμετωπίζοντας Άρσεναλ, Μπαρτσελόνα, Λα Κορούνια, Πόρτο, Αμβούργο, Σάλκε και άλλους ισχυρούς συλλόγους απέδειξαν πως «Ελλάς, Ευρώπη, Παναθηναϊκός» δεν είναι απλά ένα σύνθημα.
Κανένα παιχνίδι, ωστόσο, δεν μπορεί να τεθεί στην ίδια μοίρα, με αυτό απέναντι στη Γιουβέντους στα πλαίσια της 6ης αγωνιστικής του 5ου ομίλου για τη φάση των «32» της σεζόν 2000/01 του Champions League. Λα Κορούνια και Αμβούργο συμπλήρωναν την τετράδα του ομίλου.
Οι «πράσινοι» είχαν συγκεντρώσει στις πέντε πρώτες αγωνιστικές ισάριθμους βαθμούς, ενώ η Γιούβε προπορεύοταν με 6 στις θέσεις που οδηγούσαν στην επόμενη φάση.
Η Γιουβέντους αναζητούσε μια ισοπαλία προκειμένου να περάσει στην επόμενη φάση. Οι αστέρες της, με το τουπέ έκδηλο, την θεωρούσαν σχεδόν δεδομένη.
Στον αντίποδα οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού ήταν έτοιμοι για μάχη μέχρι τελικής πτώσεως, προκειμένου να φθάσουν στην πολυπόηθητη επικράτηση. Άλλωστε οι μνήμες από το 1987, όταν οι «πράσινοι» είχαν πετάξει εκτός την Γιουβέντους από το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ήταν σχετικά νωπές.
Με μάτια που π φωτιές, γροθιές σφιγμένες και με βλέμματα που φώναζαν πως δεν θα πουλήσουν φθηνά τα όνειρά τους για ευρωπαική διάκριση, οι «πράσινοι» παρατάχθηκαν στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ. Στο πλευρό τους είχαν αφηνιασμένους 80.000 οπαδούς σε μια από τις πιο φανατισμένες ατμόσφαιρες που βίωσε ποτέ αθλητικό γεγονός.
Με το «καλησπέρα», το «τριφύλλι» έδειξε τις προθέσεις του. Ο Πάουλο Σόουζα με ένα αριστοτεχνικό χύπημα φάουλ κοντά στο πλάγιο άουτ στο ύψος της μεγάλης περιοχής, έπιασε στον ύπνο τον Φαν Ντε Σαρ που δεν θα μπορούσε να προβλέψει την αδιανότητη έμπνευση του Πορτογάλου και δεν κατόρθωσε να αντιδράσει αποτελεσματικά. Ο Παναθηναϊκός πήρε κεφάλι στο σκορ, μόλις στο 7′.
Η Γιουβέντους όμως, πριν προλάβουν να κοπάσουν οι ξέφρενοι πανηγυρισμοί, εκμεταλλεύθηκε μια στιγμιαία αδράνεια της άμυνας των γηπεδούχων. Μετά από μια μίνι καραμπόλα, η μπάλα κατέληξε στον Φίλιπο Ινζάγκι, ο οποίος προ κενής εστίας ισοφάρισε σε 1-1.
Την αγωνία των φίλων του Παναθηναϊκού που παρακολουθούσαν ένα ματς που δεν προσφερόταν για καρδιακούς, διέκοψε η υπόκλισή τους μπροστά στην κλάση του Νίκου Λυμπερόπουλου. Ο Μεσσήνιος με μια αστραπιαία πιρουέτα άδειασε τους φημισμένους αμυντικούς της «Μεγάλης Κυρίας», προλαβαίνοντας να τσιμπήσει και την μπάλα από τον Φαν Ντε Σαρ. Μια κίνηση αρκούσε για τον «Λύμπε», προκειμένου να κερδίσει το πέναλτι την αποβολή του Ολλανδού τερματοφύλακα. Ο δρόμος προς την νίκη-πρόκριση ήταν πλέον ορθάνοιχτος.
Ο 24χρονος τότε Άγγελος Μπασινάς χωρίς να το σκεφτεί δευτερόλεπτο πήρε την μπάλα αποφασιστικά. Η μπάλα… έκαιγε, ωστόσο, ο νεαρός, τότε Έλληνας μέσος, αδιαφορούσε πλήρως. Με ψυχραιμία και δύναμη έστειλε την μπάλα στο βάθος της εστίας του Ραμπούλα, που έιχε μόλις περάσει στο χορτάρι. Ο κόσμος πανηγύριζε μέσα σε έναν θυελλώδη ενθουσιασμό και οι τεντωμένες φλέβες του Μπασινά και των υπόλοιπων παικτών που ήταν έτοιμες να… σπάσουν μαρτυρούσαν το προβάδισμα που είχε περάσει στην πλευρά των πρασίνων.
Η Γιουβέντους αγκομαχούσε προκειμένου να επιστρέψει, όλα όμως έμοιαζαν μάταια. Η χαριστική βολή ήρθε στο 65΄ όταν μετά από μια απομάκρυνση του Χένρικσεν, η μπάλα, αφού πήρε πολλά μέτρα ύψος, προσγειώθηκε ιδανικά στο χορτάρι από κατέβασμα του Λυμπερόπουλου που ώριμα πάσαρε δίπλα του στον 36χρονο Κριστόφ Βαζέχα. Εκείνος μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου, πρόλαβε να κοντρολάρει στο αριστερό και να σημαδέψει. Και όπως συνήθως συνέβαινε, ο Πολωνός βρήκε στόχο.
Με έναν κεραυνό έγραψε το 3-1 εξασφαλίζοντας την πρόκριση για την ομάδα που υπηρέτησε για 14 ολόκληρα χρόνια, τον Παναθηναικό. Λίγο μετά το γκολ, το ασυγκράτητο κλάμα του συγκίνησε κάθε φίλαθλο. Ίσως να διαισθανόταν πως ήταν το τελευταίο σημαντικό γκολ που θα πετύχαινε στην τεράστια καριέρα του, που βάδιζε προς τη δύση της.
Η Γιουβέντους είχε παραδωθεί αμετάκλητα. Οι ποδοσφαιριστές της αρκέστηκαν στο να κρατούν τις θέσεις τους, χωρίς να προσπαθούν καν να εκδηλώσουν κάποια επίθεση. Τελευταίο σημείο ζωής… ήταν η αποβολή του Ντάρκο Κοβάσεβιτς, ο οποίος με εν ψυχρώ κλωτσιά εξωτερίκευσε την οργή του για τον αποκλεισμό και την παραίτηση της ομάδας του.
Στην ιστορική ευκαιρία να ισοπεδώσει με πρωτοφανές σκορ την αντίπαλό του, ο ΠΑΟ έδειξε μεγαλοψυχία. Στο τελευταίο εικοσάλεπτο του αγώνα οι παίκτες του Άγγελου Αναστασιάδη φανέρωσαν τον σεβασμό τους, εκτελώντας την σαφή εντολή του προπονητή τους. «Δεν εκδηλώνουμε καμία επίθεση». Οι πράσινοι αντάλλαξαν εκατοντάδες πάσες στο χώρο του κέντρου, την ίδια ώρα που οι της Γιουβέντους παρακολουθούσαν αποσβολωμένοι καθώς ήταν ανήμποροι να αντιδράσουν.
Την ιστορία καθόρισαν το βράδυ της 8ης Νοεμβρίου για τον Παναθηναϊκό οι Νικοπολίδης, Χένρικσεν, Φύσσας, Γκούμας, Βόκολος, Σάριτς, Μπασινάς, Σόουζα (46′ Γκαλέτο), Καραγκούνης (80′ Σιμπνιέφσκι), Λυμπερόπουλος, Βαζέχα (74′ Βλάοβιτς).
Για τη Γιουβέντους αγωνίστηκαν οι Φαν Ντερ Σάαρ, Φεράρα, Ο’ Νιλ (60′ Μπιριντέλι), Τακινάρντι, Πεσότο, Κόντε, Ιουλιάνο, Τζάνκι (57′ Ραμπούλα), Ντελ Πιέρο, Κοβάτσεβιτς, Ιντσάγκι (63′ Τρεζεγκέ).
Το τελικό σφύριγμα της λήξης επισφράγισε την μεγάλη βραδιά του Παναθηναικού.Στην επιστροφή της αποστολής της Γιουβέντους, εκτυλίχθηκαν τραμπουκισμοί προς τους παίκτες της ιταλικής ομάδας, από εξαγριωμένους οπαδούς. Μετά την κλήρωση που ακολούθησε ο ΠΑΟ θα έβρισκε στη φάση των 16 στο δρόμο του τη θρυλική Μάντσερ Γιουνάιτεντ, την σπουδαία Βαλένθια και την Στουρμ Γκρατς του, άλλοτε προπονητή τους, Ίβιτσα Όσιμ.
Η 8η Νοεμβρίου του 2000 ήταν μια βραδιά ονειρεμένη και άξια μνημονεύεται ως μία από τις πιο επιβλητικές εμφανίσεις ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη.
Πηγή: sport-fm.gr
